No cóż...

Dzieci rosną. Zmieniają się z roku na rok ich zainteresowania, fascynacje, idole, kolory, gusta...

W roku ubiegłym siostrzeniec poprosił o tort urodzinowy.

- Poproszę o projekt.

- Ciociu czerwony samochód chcę.

- Rysunek narysuj. Zrobimy.

Zamiast rysunku wręczył mi chłopiec czerwonego resoraka.

- Taki ma być.

Jak zwykle nocą tworzyłam tort na 10 urodziny.
Starałam sie jak mogłam.
Nie wszystko wychodziło jak należy.
Chłopak krytyczny do bólu i szczery do kwadratu.
Spodobał mu się torcik, ja odetchnęłam, choć uwag co do tej czerwonej maszyny nasłuchałam się troszkę.

Rok póżniej, czyli dziś.

Co prawda siostrzeniec w maju urodziny ma, ale z różnych względów przyjęcie chłopięce odbyło się dzisiaj. Zamówienie wyglądało tak:

- Lorda Wadera poproszę.

- Co???

- Nie wiesz ciociu?

- No nie. Rysunek poproszę.

- Ma być tylko Lord i nic więcej.

Nauczony doświadczeniem z poprzedniego roku pokazał mi główkę czarnego potwora, którego oczywiście, że kojarzyłam i oczywiście nie oglądałam filmu, bo nie w moim guście ten gatunek. Próbowałam negocjować, że może jakaś inna postać, że może jednak samochód...

Co ja z tym gościem miałam. Na wczoraj wieczór zaplanowałam roboty cukiernicze. A tu goście. Myślę sobie nic, noc poświęcę, bo obiecałam przecież i zawieść nie mogę. Późna noc.Wszystko się roztapia,  przecież upał straszliwy, masy przelewają się przez palce. Przełożyłam roboty na rano. Pobudka 6:00 rano, a tu prawie bez zmian. Jak było, tak jest. Płakać mi sie chciało...

Nie poszło jak miało pójść. Średnio zadowolona byłam, bo ten "welon" nie taki, bo głowa inny kształt powinna mieć i inne takie tam niedociagnięcia z braku czasu i nadmiaru upału. Tort nie może stać w lodówce dokąd nie utwardzi się masa cukrowa.
Utwardzałam wentylatorem pokojowym :-/

Do ostatniej chwili przed podaniem montowany był tort.
Ledwo dowieziony.
Sistrzeńcowi się ponoć spodobał, ale "ale" mnie nie ominęło.

- Bo te gwiazdki... O nich nic nie mówiłem.

(a ja dziurę chciałam załatać:-)

I brakło czasu na odpowiednią aranżację.